Wat ik niet begrijp is dat de politiek verantwoordelijken hier geen consequenties aan verbinden. Wim Kok trad af i.v.m Srebrenica hij kon er niets aan doen maar voelde zich wel politiek verantwoordelijk. Asscher trok zich terug als Kamerlid omdat hij ten tijde van de toeslagen affaire minister van sociale zaken was. Rutte schaamt zich en daar moeten wij het mee doen. ( van een vriend )
Ben het met zijn statement 100% eens , de toeslagen affaire Groningen, het mag Rutte’s ambities niet in de weg staan . Hij kent geen schaamte en neemt ondanks dat hij toch 12 jaar medeverantwoordelijk is als MP geen stappen . OP de VVD stemmen is achter Rutte gaan staan, en deze kiezers kennen klaarblijkelijk ook geen schaamte. AZ
North of Thailand is waiting for the same disaster, earthquake area , Chiang Mai , will become the same disaster, old Chiang Mai and Chiang Rai is from wood only two stories high . Folks not from the area do not like to live there, it is known for earthquakes , not as bad as Turkey, but sensitive as a foothill of the Himalaya area. The times I came and was I stayed in a wooden house with Thai acquaintances, not in a high-rise concrete building. Incidentally, this also applies to Spain and Portugal, which will be the next disaster.
Kennis voor aardbevingsbestendig bouwen is er, ‘ook in Turkije’
Bij de aardbeving in Turkije en Syrië zijn duizenden gebouwen ingestort. Bijvoorbeeld in stad Antakya in het diepe zuiden van Turkije is de schade enorm. Hoewel de focus nu vooral ligt op het redden van mensen uit het puin rijst de vraag hoe er in de toekomst aardbevingsbestendig gebouwd kan worden.
“Aardbevingsbestendig bouwen is zeker mogelijk, ook voor zulke zware bevingen”, stelt Sander Pasterkamp, docent bouwtechniek van de TU Delft. Het grote probleem is volgens Pasterkamp nu dat er in Turkije veel gebouwen zijn gemaakt van metselwerk. “Dat is vochtbestendig en geluidsdicht, maar absoluut niet bevingsbestendig.”
Belangrijk is dat gebouwen licht zijn, zegt Pasterkamp: “Gebouwen willen meebewegen met de trillende aarde en hoe lichter het gebouw hoe minder energie dat meebewegen losmaakt.” Dat samen met andere principes, zoals symmetrisch bouwen en niet al te grote open ruimtes op de begane grond – bij winkelruimtes vaak het geval – had volgens hem “al veel veel gescheeld”.
Een gebouw op rolschaatsen
Ook Rudi Roijakkers van de Vereniging van Nederlandse constructeurs zegt dat het goed mogelijk is om bevingsbestendig te bouwen, ook voor aardbevingen van deze schaal. Hij wijst naar Tokio en Nieuw-Zeeland, waar ook zware aardbevingen zijn geweest, maar waar de schade minder groot was.
De truc is volgens Roijakkers om niet alleen lichte, maar ook ‘taaie’ gebouwen te maken. Gebouwen die ‘buigbaar’ zijn en meebewegen met trillingen. “Het liefst heb je zelfs dat gebouwen vervormd zijn na de beving. Dat betekent dat ze veel energie hebben opgevangen. Je kan ook een gebouw op ‘rolschaatsen’ zetten: als je zelf op rolschaatsen staat en je ondergrond beweegt ineens, kun je je voorstellen dat je zelf redelijk stabiel blijft staan.”
Dat effect is ook voor gebouwen te creëren, zegt de bouwdeskundige. “Die kennis is in Turkije ook bekend, Nederland heeft voor huizen in Groningen zelfs experts uit Turkije gehaald om ons te leren hoe we aardbevingsbestendig kunnen bouwen. Maar het is wel heel duur en het toezicht in Turkije is waarschijnlijk onvoldoende.”
Vandaag werd bekend dat Turkije een gerechtelijk onderzoek instelt naar de ingestorte gebouwen. Zo moet onder meer worden onderzocht of de bouwvergunningen in orde waren.
Daarnaast denkt Roijakkers dat de gebruikte bouwmaterialen van onvoldoende kwaliteit waren: “Nu steden steeds groter worden, is op veel meer plekken hoogbouw nodig en dan zie je dat mensen terugvallen op goedkope en gemakkelijke opties.”
Volgens Pasterkamp zou een oplossing voor de toekomst kunnen zijn om meer met beton en staal te bouwen. “Ook hout werkt al goed. Houten eengezinshuizen zijn bij uitstek aardbevingsbestendig, omdat ze licht zijn en alles is aan elkaar gespijkerd dus de hele constructie zit stevig aan elkaar vast. Als één balk het begeeft kan een andere vaak het draaggewicht overnemen.”
Turkije-correspondent Mitra Nazar:
“Er klinkt hier steeds meer kritiek. De bouwvoorschriften zijn na een zware aardbeving in Izmit in 1999 flink aangescherpt. Alle nieuwbouw moest vanaf toen aan strenge aardbevingsvoorschriften voldoen. Maar al langer is bekend dat het met die voorschriften niet zo nauw wordt genomen en dat er weinig controle is.
Vooral in de tijd dat president Erdogan het land wilde ontwikkelen is een periode dat er heel snel is gebouwd. Experts zeiden al: dit gaat een keer mis. En je ziet nu dat er ook veel nieuwbouw is ingestort, dus hier gaan we komende tijd meer van horen.”
Voor Syriërs komt de zware aardbeving van maandagochtend boven op een rampsituatie waarin ze al jaren leven: de burgeroorlog die al twaalf jaar duurt. “Een aardbeving is het laatste wat we nodig hadden”, vertelt George Al Saegh vanuit het zwaar getroffen Aleppo. “Veel huizen zijn ingestort, mensen zijn dakloos geraakt, en we hadden al niks. We leven nog, maar vanbinnen zijn we dood.”
De afgelopen drie nachten heeft Al Seagh in zijn auto geslapenin de vrieskou, omdat hij niet meer naar huis kan. “De nacht van de beving was vreselijk. Ik werd wakker omdat alles bewoog, toen het afgelopen was ben ik uit mijn huis gerend en heb ik meteen mijn familie en vrienden gebeld.”
Net als in de rest van het getroffen gebied proberen lokale reddingsteams in Aleppo te redden wat er te redden valt. Ze hebben weinig middelen, en moeten mensen met de hand uitgraven. “Ze zijn met te weinig en kunnen het niet aan”, zegt Al Seagh. “Er liggen nog heel veel mensen onder het puin.” In Syrië zijn almeer dan 3400 doden gemeld.
Nog weinig hulp
De internationale hulp in Syrië komt maar moeizaam op gang. Aleppo is in handen van de regering, maar in een deel van het getroffen gebied zitten de oppositie en rebellengroeperingen. De regering bepaalt welke hulp het land binnenkomt en waar die naartoe gaat. Doorgaans is dat niet naar oppositiegebied.
In de Syrische hoofdstad Damascus zijn inmiddels de eerste hulpteams en goederen aangekomen, met name uit Arabische landen als Irak, Oman en Egypte. Hulp vanuit westerse landen kwam veel langzamer op gang, onder meer omdat de diplomatieke banden zijn verbroken. Ook zijn er sancties, al gelden die niet voor hulpteams en levensreddende middelen. Vanochtend is een eerste hulpkonvooi van de Verenigde Naties aangekomen in Syrië.
De situatie in Syrië
Maar ook vanuit Damascus duurt het lang voordat het rampgebied is bereikt. Behalve de reddingsteams moeten inwoners van Aleppo het vooral hebben van hulporganisaties die daar al actief waren. Zoals de Nederlandse noodhulporganisatie Dorcas, die meerdere kantoren heeft in heel Syrië.
De hulporganisatie werkt met medewerkers uit de regio zelf, zoals Carole Karam en Moussa Afessa. Beiden wonen in Aleppo en waren tijdens de aardbeving thuis. “Ik heb nog nooit zoiets gevoeld”, vertelt Karam. “De schok duurde maar veertig seconden, maar het voelde als een eeuwigheid.” Daarna is ze de straat op gerend, zo ver mogelijk van de grote gebouwen vandaan.
Karam wilde meteen mensen om haar heen helpen, vertelt ze. “Maar iedereen was in totale shock en niemand kon op dat moment geholpen worden.” Na een slapeloze nacht en vele telefoontjes om te checken of al haar collega’s nog in leven waren, heeft ze direct het werk opgepakt. Het kantoor van Dorcas is in slechte staat en binnen kan niet gewerkt worden. Maar op andere locaties worden voedsel en dekens uitgedeeld.
Reddingswerkers zoeken naar overlevenden onder het puin in Aleppo
Reddingswerkers in Aleppo
In Aleppo is een tekort aan voedsel, water, medicijnen en brandstof. Als het er al is, kunnen mensen het door de enorme inflatie niet betalen. De stad ligt na hevige bombardementen door het Syrische en Russische leger deels nog in puin. Tienduizenden gebouwen waren al zwaar beschadigd, en daar kwam de klap van de aardbeving nu nog bovenop. Verder is er een cholera-uitbraak in het land, die nu naar verwachting nog verder zal uitbreiden.
‘Mijn zoon durft het huis niet in’
Ook Afessa biedt hulp aan zijn stadsgenoten in Aleppo, en moet zijn gezin dan thuis achterlaten. Overdag zitten zijn kinderen thuis. “Mijn zoon durft het huis niet in, hij zit buiten bij de voordeur te wachten op een volgende aardbeving”, zegt Afessa over de situatie. “Een van zijn beste vrienden is omgekomen, dus hij is bang dat hij of een geliefde de volgende is.”
De zoon van Afessa is geen uitzondering. Beide hulpverleners zien hoe mensen getraumatiseerd zijn en in totale shock. Voor nu richten ze zich op crisishulp, maar ze vrezen voor de toekomst. “Nu is er vooral vraag naar eten, verwarming en medicijnen, maar ik ben bang dat we later te maken gaan krijgen met mentale problemen”, zegt Karam. “Dan moet ook daar hulp voor komen.”
Maar vandaag leven Syriërs met de angst dat ook hun huis instort. Daarom slaapt bijna niemand meer thuis. Mensen vinden onderdak in kerken, moskeeën en scholen. Vanwege de koude nachten slapen Afessa en zijn gezin net als Al Saegh in hun auto. Ze staan op een plein met 2000 andere auto’s. “Ver weg van hoge gebouwen.”
Getroffen Syriërs worden opgevangen in een kerk in Aleppo
as always, the discussion comes again, that earthquake proof must be built, if it hits, wherever we continue to see the same horror images with the enormous number of victims.
AFP
AFP
@annoz weblog 