Category: WW 2

Oud-aanklager Neurenberg: ik ben vastbesloten door te gaan

Vrijdag 19 mei 2017, 16:27•Aangepast zaterdag 20 mei 2017, 16:26

“Of ik onbreekbaar ben? Daar heb ik nooit bij stilgestaan. Maar ik ben vastbesloten om door te gaan. Als je dat onbreekbaar noemt, dan ben ik dat.” Benjamin Ferencz was 27 toen hij hoofdaanklager werd van het grootste moordproces aller tijden tegen Duitse oorlogsmisdadigers. Sindsdien voert Ferencz – nu 97 – strijd voor het internationaal recht.

Deze week was hij voor een kort bezoek aan het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag. In de stad van Vrede en Recht is naast het Vredespaleis een straat naar hem vernoemd. Er zijn weinig mensen met een groter geloof in het internationaal recht. “Law, not war”, is de uitspraak waar hij bekend om werd.

In 2009 kreeg Ferencz (links) van prins Willem-Alexander de Erasmusprijs voor zijn bijdrage aan het huidige Europa

Zijn strijd begon in 1945 toen Ferencz naar Berlijn werd gestuurd met de opdracht om oorlogsmisdaden door de Duitsers te onderzoeken. Hij stuitte als een van de eersten op de gruwelen in de concentratiekampen. “Mensen die veranderen in dieren vergeet je nooit meer. Daar bedoel ik de gevangenen mee, die graaiend in het puin op zoek moesten naar iets te eten. Dat blijft me altijd bij. Iedere dag en altijd”, vertelt Ferencz tegen Nieuwsuur.

Ferencz komt uit een Hongaars-Joods gezin en werd geboren in een klein dorp in de Transsylvanische Alpen (nu Roemenië). Toen hij tien maanden was, vluchtte zijn gezin naar de VS voor het oprukkende antisemitisme in Europa.

Vlak nadat de jonge Amerikaan in Berlijn was aangekomen voor onderzoek, startten in Neurenberg de processen tegen nazi-kopstukken Herman Göring en Rudolf Hess. Terwijl die processen liepen, stuitte Ferencz op de archieven van de Einsatzgruppen, doodseskaders van de nazi’s.

Benjamin Ferencz toen hij 27 jaar was

De beulen van de Einzatsgruppen doodden in Oost-Europa ongeveer een miljoen mensen, vooral Joden. “De opdracht voor die mannen was om zonder medelijden of berouw iedere Joodse man, vrouw of kind te vermoorden. Hetzelfde moesten ze doen met zigeuners en met ieder andere mogelijke vijand van het Reich. En dat is wat die 3000 mannen deden. Het was een slachtpartij.”

In 1947 begon Ferencz aan deze zaak. “Ik werd de hoofdaanklager van het proces, het grootste moordproces aller tijden.”

Oorlog maakt moordenaars van anders fatsoenlijke mensen.Benjamin Ferencz

Ferencz selecteerde 22 verdachten die terecht kwamen te staan. “We konden ze niet alle 3000 voor de rechter brengen. Dus maakte ik een selectie op basis van rang in het leger en onderwijsniveau. Het waren allemaal hoogopgeleide mannen met hoge functies.”

Hoewel die mannen honderdduizenden doden op hun geweten hebben, gelooft Ferencz niet dat ze van nature slecht waren. “Het is een grote fout om dat te denken. Ik heb mezelf afgevraagd, hoe is het mogelijk dat een man als Otto Ohlendorf, hoogopgeleid en vader van vijf kinderen, in staat is geweest om dit te doen. Mijn conclusie is dat oorlog moordenaars maakt van anders fatsoenlijke mensen. Deze mannen waren patriotten die geloofden dat ze het belang van het land dienden.”

Otto Ohlendorf tijdens zijn proces

Vertrouwen in het strafhof

Ferencz blijft een rotsvast vertrouwen hebben dat het recht uiteindelijk zal zegevieren. Ook blijft hij geloven in het Internationaal Strafhof, dat in de afgelopen vijftien jaar amper verdachten heeft veroordeeld.

“Ik vind dat leiders, zoals de Syrische Bashar al-Assad en Sudanese Omar al-Bashir, zich voor een onafhankelijk rechtbank moeten verantwoorden. Dat zou moeten gebeuren. Maar het gebeurt niet. De rechtbank is er, maar het lukt niet om deze criminelen op te pakken, ondanks onze inspanningen.”

“Maar we staan pas aan het begin van het strafhof. Het is een nieuwgeboren baby, die nu begint te kruipen. Op een dag zal het lopen, en op een dag zal het rennen. Dan zal het helpen om de vrede te waarborgen in de wereld. Als die dag komt, ben ik hier niet meer. Maar het komt zeker, ik zie de vooruitgang.”

Bekijk hieronder het interview.

6:57

Interview Benjamin Ferencz

tot onze grote verbazing ontdekten we bij een bezoek aan Berlijn rond 12 December 1991 een expositie over Die E Einsatzgruppen in Ostmark , of woorden van gelijke strekking, een tentoonstelling vol gruwelijke foto’s , de Duitsers van 1991 in Berlijn kozen voor de waarheid vertellen. Had ik zeker niet zo verwacht . Dat was een bezoek ook aan het Oostelijke deel dat ik om meer dan een reden nooit meer zal vergeten . We bezochten Potsdam en het gebouw waar de beroemde Potsdam conferentie was gehouden in aanwezigheid van alle 2de wereld oorlogsleiders. w.a. Stalin, Churchill, Roosevelt was net overleden , dus kwam Harry Truman de ronde tafel stond er nog precies zo met bordje bij de zitplaatsen wie waar had gezeten, en verboden op de stoelen te gaan zitten. Camera’s etc waren er toen denk ik nog niet, ik nam plaats op Stalins stoel, en keek de tafel rond. Stalin was de grote winnaar want heel Oost Europa viel als een rijpe appel in zijn hand. De russen hebben geschat 50 miljoen mensen verloren tijdens WW2 , maar het kunnen er ook meer zijn geweest .https://en.wikipedia.org/wiki/Potsdam_Conference AZ

Advertisement

The Most Dangerous Spy of WW2 – The Limping Lady 

The year is 1942. The shadows of Vichy France, the Nazi puppet state, were crawling with danger. In Lyon, the third largest city in France, wanted posters started appearing on street corners. A rough sketch showed a woman’s face with sharp features and shoulder-length hair. The Abwehr and the Gestapo relentlessly hunted the woman they knew only as “the limping lady”. The woman in the poster was Virginia Hall, an American woman with a wooden leg and the unlikely mastermind behind the French Resistance in the south of France. The Gestapo’s orders were clear and uncompromising: she was the most dangerous spy in the Allied forces, and they would stop at nothing to find and destroy her. As the Gestapo closed in, the stakes grew ever higher. Would Virginia succeed in establishing a resistance network able to assist in the toppling of the German war machine, or would she be caught and the resistance crushed beneath the heel of the Third Reich? #spystories #ww2 #virginiahall

The Daring Undercover Spy Missions In Occupied France | A Most Secret Service

Here we expore the clandestine secret service of WW2. Hugh Verity was a night flight pilot in WWII until 1942 when he volunteered for RAF special duties and became involved in one of the most extraordinary and effective operations of the secret war – flying from Englands Sussex coast in a single-engine Lysander aircraft and landing in German occupied France delivering and collecting agents of the French Resistance in absolute secrecy – by the light of the moon. This is the story of those secret missions by moonlight. Between 1941-44 Diana Viscomtesse de Rosso moved in the shadowy world of secret agents and secret information as a private courier for two of the most powerful spymasters of World War Two

Denkmal für die ermordeten Juden Europas

The Memorial to the Murdered Jews of Europe (German: Denkmal für die ermordeten Juden Europas), also known as the Holocaust Memorial (German: Holocaust-Mahnmal), is a memorial in Berlin to the Jewish victims of the Holocaust, designed by architect Peter Eisenman and engineer Buro Happold.
It consists of a 19,000 m2 (4.7-acre) site covered with 2,711 concrete slabs or “stelae”, arranged in a grid pattern on a sloping field. The stelae are 2.38 m (7 ft 10 in) long, 0.95 m (3 ft 1 in) wide and vary in height from 0.2 to 4.7 m (7.9 in to 15 ft 5.0 in).
They are organized in rows, 54 of them going north–south, and 87 heading east–west at right angles but set slightly askew. An attached underground “Place of Information” (German: Ort der Information) holds the names of approximately 3 million Jewish Holocaust victims, obtained from the Israeli museum Yad Vashem.
 Building began on April 1, 2003, and was finished on December 15, 2004. It was inaugurated on May 10, 2005, sixty years after the end of World War II, and opened to the public two days later. It is located one block south of the Brandenburg Gate, in the Friedrichstadt neighborhood. The cost of construction was approximately €25 million.

  25 August 1944 Paris was finally liberated . . .

On 25 August 1944, Paris was liberated. During the 4 years of German occupation, when Franco-German collaboration facilitated the arrests and deportations of approximately 78,000 ​Jews (about 25% of French Jewry) to extermination camps, Paris was finally free. By the end of 1944, all of France was free.

Our detailed Holocaust narrative includes historical background and information about the Holocaust in France, covering topics such as:

– Jewish Immigration to France from Eastern Europe

– The German Occupation

– The Deportation of Jews from France

and more.

Pictured below is a vehicle and soldiers of the American army, in front of the Eiffel Tower, shortly after liberation.

Learn more about the Holocaust in France here >> https://bit.ly/3CB8zuW